BMW het so pas ‘n persvrystelling uitgereik oor die vyftigjarige herdenking van die bekendstelling van die (Morris) Mini en Austin 7 aan die wêreldpers in Augustus 1959 in Brittanje. Hierdie klein minimotor met sy mini-afmetings buite maar met ‘n ruim binnekant, het die wêreld soos ‘n storm getref en die destydse vervaardiger, BMC, of te wel British Motor Company, kon nie voorbly met die produksie van die klein kalant nie.
Bei der Vorstellung des neuen i20 Kleinwagens haben die großen Namen von Hyundai alle Gäste daran erinnert, wie der Koreanische Hersteller noch vor 10 Jahren als ein Witz im örtlichen Automarkt gesehen wurde. Die meisten Anwesenden (meine Wenigkeit eingeschlossen) haben zugestimmt, daß sie nie die Hyundai Erfolgsgeschichte erwartet haben.
I’m not very fond of softroaders or SUV’s, predominantly because they pretend to be 4×4’s but in most cases are unusable for such endeavours. That irritates me on the same level as fancy crockery that just stands in a cupboard and may not be used, or functions of my glossy new cellphone that I will never ever use. Utterly pointless.
Ek hou nie baie van sport-nuutsvoertuie (SUV) nie, hoofsaaklik omdat hulle voorgee om ‘n vier-by-vier te wees maar in meeste gevalle vir sulke doeleindes onbruikbaar is. Dit irriteer my op die selfde vlak soos deftige skinkgoed wat nie benut mag word nie, of funksies van my nuwe selfoon wat ek nooit ooit sal gebruik nie. Absoluut sinloos!
Op 4 Oktober was dit presies vyftig jaar gelede wat die Russe daarin geslaag het om ‘n satelliet in ‘n wentelbaan om die aarde te plaas. Hiermee het hulle die Amerikaners die skrik van hulle lewe gegee en het hulle die ruimtewedloop tussen die twee state aan die gang gesit.
Een van die eerste motors wat ek vir ‘n koerant of webwerf getoets het was ‘n Ford Ikon, ook ‘n donker-rooi ene, soos die nuwe model wat onlangs ‘n paar dae by my kom kuier het. Destyds was die klein Ford ‘n splinternuwe model op Stellenbosch se paaie, en ek onthou ook hoe ek ‘n paar weke later ‘n eenmalige “Sport” model met meer woema getoets het.
Ich halte nicht viel von SUV oder Softroader, weil sie angeblich vierradangetriebene Fahrzeuge sind aber in den meisten Fällen für unzugängliche Ziele unbrauchbar sind. Das irritiert mich auf der selben Ebene wie teueres Porzelan, das nur im Schrank steht und nicht gebraucht werden darf, oder die Funktionen meines neuen Handys, die ich nie gebrauchen würde. Absolut sinnlos.
What a relief! The first time I tested a Fiat didn’t turn out to be a boring experience, but a refreshing impression of this small Italian car. Models like the Uno and Palio had me thinking that I was about to commence a week of zipping around in a cheeky economical cookie jar, and while the Grande Punto is surely not a massive automobile it does have reasonably space for driver and passengers. The interior and exterior is on Polo level, much like its 1.4 liter engine and big boot.
Wat ‘n aangename verrassing! Die eerste keer wat ek ‘n Fiat getoets het was toe nie ‘n vervelige ervaring nie, maar ‘n verfrissende indruk van die klein Italianse motor.
In die warm jare van die Koue Oorlog het Agent 007 bewys dat daar ook goeie (of mooi) dinge uit Rusland gekom het. James Bond en From Russia with Love sal nog lank op DVD gekyk word deur ‘n nuwe geslag wat van die Koue Oorlog geen snars weet nie; of van die gebeure wat daartoe aanleiding gegee het nie.